weer een weekje om:P

Zo na een feest weekend weer op een nieuwe afdeling begonnen. Radiotherapie, hier worden bestralingen gegeven. Het was niet wat ik verwacht had, ik dacht dat is een hele dag in zo'n bestralingsbunker. Maar eigenlijk ben ik daar maar heel even geweest. Alleen aan het begin van de dag, de rest van de dag was heen en weer lopen. Ik zal bij het begin beginnen...
Om 8uur stonden we bij Ramon, maar zoals altijd was hij er pas om kwart over 8 en waren we pas om half 9 op de afdeling. Ik werd door Yolanda opgehaald, haar kende ik al van mijn vorige afdeling en nu snap ik waarom ze er altijd maar even was. Op radiotherapie beginnen ze pas om 9uur en om 8uur is zij ook al aanwezig dus om die tijd te overbruggen helpt zij bij het bloedprikken. Daar even mee geholpen en daarna zijn we naar beneden gegaan. Daar liet ze me zien waar ik mijn tas kon laten en wees ze de consult kamers van de artsen. Ze vertelde dat er deze week veel kinderen komen voor de bestralingen, en zo ook het eerste patiëntje. Een Spaans jochie van net 3 jaar oud, hij heeft een tumor in zijn hersenen. Omdat zo'n kleintje niet stil ligt op de tafel moest hij onder narcose. Hiervoor was er speciaal een anesthesist op de afdeling aanwezig. Ik heb hierbij meegekeken hoe dit gedaan werd en daarna ook hoe hij werd klaar gelegd op die tafel. Ik vond het een akelig gezicht. Zo'n klein jochie op zo'n grote tafel, terwijl hij eigenlijk buiten zou moeten spelen.
Toen hij eenmaal sliep, kreeg hij een masker op. Dit masker had een gat waar de bestraling op wordt gericht en de rest van het gezicht word beschermd door het masker. Het hele team was gericht op dat kleine jochie. Na de bestraling stond zijn vader al op hem te wachten.
Later vertelde Yolanda mij dat hij er erg slecht aan toe was en een hoop complicaties al heeft weten te doorstaan. Hij ligt nu op de afdeling waar ik de eerste 2 weken gewerkt heb.
Hierna heeft Yolanda mij voorgesteld aan alle collega's en aan de artsen. De hoofd arts wenste mij een leuke tijd op de afdeling toe en als ik het echt heel leuk vond moest ik maar blijven;).
Nadat we wat gedronken hadden zijn we naar de 1e verdieping gegaan, daar is de kamer van de oncologie verpleegkundige, hier komen de patiënten voor wondverzorging, verzorgen van de huid na bestraling, voorlichting over bestraling en voeding. Yolanda probeerde mij alles zo goed mogelijk in haar Engels uit te leggen.
Toen de laatste patiënt was geweest, zijn we naar beneden gegaan. Daar zaten we bij de consulten van de arts. De arts kon goed Engels en vertelde mij wat de patiënten hadden, wat zij deed en hoever de patiënten stonden in de behandeling.
Om 2uur was de laatste patiënt geweest en kon onze pauze beginnen. Heerlijk genoten van mijn wel verdiende boterhammetjes!
En toen begon het, het boodschappen doen:P Waren we eigenlijk zo mee klaar, nadeel was wel dat het weer regende. En regenen en regenen en regenen.... Geloof dat we deze week nog op zon hoeven te rekenen. Ik leer er wel van, want ik mocht van Anneline niet meer zeggen dat het weerlicht, want het flitst. En nu zeg ik dan ook dat het flitst buiten. Dus wij lachen, maar denk niet dat ze die foto´s opsturen.:P
Nu hadden we in de winkel wel een beetje een discussie, want we zijn de boontjes, doperwtjes en worteltjes een beetje beu. Dat zijn de enige groente die we allebei lussen. Dus de oplossing, ik lekker eten en de andere dag Anneline lekker eten. Dus maandag Rode bietjes met spek.
Ik gekookt, rode bietjes smaken toch anders dan in Nederland. Maar het was lekker.
Gisteren weer een dagje stage gehad, begon weer op de prikkamer en daarna weer meegekeken met de bestraling van dat kleine jochie. :( Oncologie vind ik heel interessant maar zodra er kindjes bij komen kijken is het voor mij te heftig.
Heb ook mij eerste inwendige bestralingen gezien. Eerste was een man, bij hem werd een buis via de mond ingebracht en zo werd dan zijn slokdarm bestraald. De andere was een vrouw waarbij de longen bestraald gingen worden. Maar omdat dit de eerste keer was moest de buis Met een kijkoperatie ingebracht worden. Dr. Santos (hoofd arts Radiotherapie) nam mij mee en heeft mij precies uitgelegd wat er ging gebeuren en wat ik op het scherm kon zien. Best gaaf om zo in de longen van iemand te kunnen kijken.
Toen naar huis.... Niet echt iets bijzonders meegemaakt... tot.... we wilden gaan eten. Altijd roepen we naar elkaar sleutel, en je kan het wel raden, vandaag niet. Staan we in de lift, GEEN sleutel.
Dat was dus een probleem want wij hebben zowel de originele als de reserve sleutel. Dus wij bellen met Oscar, die was niet echt blij met ons. Maar hij zou wat regelen. Dus wij wachten....
We hadden al ene heel scenario bedacht voor als we niet binnen zouden kunnen, buiten slapen. En dan konden we natuurlijk ook niet gaan werken, Anneline had een sigaretten probleem (niet genoeg voor de nacht) en ik was blij dat ik een plasticzak in mijn tasje had zitten, konden we die in ieder geval nog als deken gebruiken.
Gelukkig, Oscar had een sloten maker gestuurd, naja, het leek meer op een professionele inbreker. Maar goed hij kreeg ons binnen en dat ging trouwens heel makkelijk. Bierviltje tussen te deur en een beetje wrikken. Bleek dit grapje ons ook nog best wat geld te kosten...:o €70,- Wij verstonden eerst 17 maar hij bleef maar wachten op meer geld....
We hebben onze sleutels weer en draaien nu de deur ook op slot!
's Avonds hebben we nog gezellig zitten kaarten, ieder achter de eigen laptop:P
Vanmorgen weer vroeg opgestaan en me weer gemeld bij Yolanda. Zij vertelde dat er vandaag een operatie was waar ik naartoe mocht. Dus nadat we weer bij de bestraling waren geweest zijn werd ik overgedragen aan Judith en Dr. Santos. Zij namen mij mee naar de operatie kamer en daar mocht ik kijken. Er werd bij een jongen van (ik schat) 12 een buisje achter zijn oor geplaatst waar de inwendige bestraling langst wordt gegeven. Het was een kleine ingreep, maar wel heel interessant om te zien.
Toen ben ik naar de afdeling gegaan waar chemokuren worden gegeven en mocht ik daar meekijken, Judith zou mij halen als die jongen bestraald zou worden.
Daarna opzoek naar Ana, die zat in een vergadering. Dus wij wachten en bellen. Belt ze ons pas terug als wij al onderweg naar huis zijn. Beetje vreemd gesprek. Maar goed morgen hebben we weer een afspraak met haar.
Vanavond weer contacten met thuis en Anneline gaat broccoli maken, met een Spaanse schnitzel. Dus ben benieuwd. ;) Als ik de schnitzel niet overleef, Ik heb van jullie gehouden:P

Voor nu weer veel groetjes en veel liefs van mij, Moniek ver in Spanje.

Foto's op: www.mniekie90.hyves.nl